Auteursrecht en AI
Onlangs las ik op Facebook een stukje van Eveline van Dongen, over auteursrecht en AI. Het is een slangenkuil, en ik vind het aardig dat zij er haar juridische licht op laat schijnen.
Jeany Dancer
11/21/20252 min read


Zelf schrijf ik veel, uitsluitend zelf, per thematiek onder een andere naam. Sommige mensen vinden mijn stijl leuk. Waardeert iemand mijn stijl niet, dan is dat net zo goed: iedereen moet even vrij zijn om wel of niet te lezen wat ik schrijf. Voor het volgen van video's die ik maak geldt overigens hetzelfde. Sommige video's zijn opgenomen door anderen van mij als danser, soms neem ik ze zelf op terwijl ik dans. In veel van mijn video's dansen anderen, maar je herkent ze vaak aan een aparte keuze van het perspectief.
De opmerking van Eveline "Als je jouw werk laat overnemen door AI kun je geen aanspraak maken op juridische bescherming" intrigeert mij. Omdat iedereen kan volgen wat ik produceer, zullen de diverse AI generatoren dat ook doen. Ik maak mij geen enkele illusie dat mijn stukjes genegeerd worden.
Mijn actuele ergernis over AI is vooral dat om het stukje dat je nu leest te kunnen plaatsen, ik eerst de vraag krijg of ik het wil laten schrijven door AI. Ik leid er uit af dat veel mensen moeite hebben om zelf iets te schrijven. Dit gebrek aan kennis, kunde en creativiteit vormt kennelijk geen enkele belemmering meer om een stukje te schrijven. Op zich een mooie ontwikkeling.
Jammer vind ik dat mijn stukje minder vindbaar raakt tussen alle stukjes die ik zelf probeer te skippen. Veelal zie je een eenduidige toon, gericht op het wekken van ergernis. Kennelijk helpt die toon om meer stukjes uit dezelfde koker te laten lezen. Opvallend is dat Social Media je bij voorkeur ander werk uit die (gratis AI-) koker voorschotelen, als vervolg op wat je onder ogen kreeg - en dat je stelselmatig terecht komt bij advertenties voor producten waar je zelf nooit naar had gezocht.
Een enkele keer herken ik mijn eigen video in een post van een ander, voorzien van vrolijke tekstjes, zonder verwijzing (met link) naar mij. Dat vind ik niet aardig. Het maakt mij voorzichtig met het delen van materiaal met die persoon. Ook stuurde ik onlangs een opmerking naar iemand die mijn stijl van dansen leuk vond, dat hij mij natuurlijk zelf had kunnen contracteren - in plaats van er op zijn festival zelf een workshop over te geven (nadat hij studie had gemaakt van een video die hij van mij had gemaakt).
Jawel, iedereen mag zien en lezen wat ik produceer. Maar gun mij ook wat.
Rond de eeuwwisseling huurden mensen mij in als consultant, omdat ze gecharmeerd waren van de vakkennis en diepgang die bleek uit stukjes die ik op mijn website schreef over mijn vakgebied. Later werd ik op zoekmachines verdreven door het massale geweld van grote consultancybedrijven. Ondertussen zijn er mensen rijk geworden door producten te verkopen die ik had ontwikkeld in stukjes die ik schreef. Zelfs was er een verkoper van producten die copy / paste stukjes van mij plaatste op de eigen site, om even hoog te komen in zoekmachines; in plaats van mij een eerlijke vergoeding te geven, liet de eigenaar zijn bedrijf failliet verklaren nadat het was gekomen tot een juridische procedure.
Van persoon tot andere persoon van vlees en bloed voel ik de vrijheid om zelf actieve dan wel passieve actie te nemen, als ik het niet eens ben met wat wordt gedaan met werk dat ontstond door mijn investeringen. Zoals ik ook probeer om credits te geven aan mensen wier werk ik gebruik. Maar hoe wapen ik mij tegen ongebreideld gebruik van mijn creativiteit door anonieme gebruikers?
Als danser participeer ik actief in de internationale community waar nieuwe stijlen worden ontwikkeld. Dat ontstond zonder intenties, per ongeluk kwam ik terecht in een wereld waar ik mij happy voel. Mogelijk sta ik makkelijk open voor nieuwe ontwikkelingen.
